Tira Vira.

O sábado pola maña quedamos en Sada ca intención de montar un tiravira para amarrar a Boaventura, primeira dorna en sair a navegar este ano.

Quedamos ás once da mañá na rampa de Sada, eu mesmo, “O Feituco”, e Bruno, o novo  patrón da Boaventura.

O vento sopraba do Sur, e a influenza da lúa facia que a auga se movera moi rápidamente.

Collemos a auxiliar da Desexada e comenzamos a manobra. Antes, un cabo descontrolado petóume nun ollo deixándome unha bonit cor vermella que luciréi por uns días.  

Alí estaba o noso compañeiro Ramon, o patrón da Rabuda, quen ía a botar a súa dorna ó mar tamén ese día. 

O que normalmente pode levar dez minutos, quince sendo mui lento, levóunos casi corenta e cinco. O forte vento nos levaba sen remisión, casi non podíamos bogar sin que os remos quedaran preso nos lodos.

Cando rematamos, unha pequeña clase de cómo amarrar nun tiravira e como funciona para recuperar a embarcación do mar.

De alí funme a Lorbé, onde atopei a Lucas e a Serxo, que está a arranxar o bote Reina (Arrecarallo project) para que este ano, por fin, poida navegar co resto da flota patexeira. 

Lucas preparaba o sistema de achique da Balbina.

Máis tarde, ó ir instalalo nela, pequeño fiasco. Entre o porto e a Balbina a batería decidiu perder a carga, non sabemos si por medo ou por disconformidad, o caso é que tivemos que voltar con ela a cargala para probar, nas próximas xornadas, que non esté estropeada.

Falábamos do vento que facía, mui forte, do Sur, e por tanto sucio. Esto significa que podes estar navegando de ceñida e de supeto rolar o vento a un través e que che dea un bo susto en forma de refacho.

Cando chegou Bruno, acompañado pola sua tripulación, recomendámoslles meter un rizo á vela e tumbar o pau da dorna, para que foran co menor trapo posible.

Eu persoalmente, non as tiña todas conmigo de que aquela travesía fora axeitada para ese día , polas condicións e máis, se cabe, tendo en conta que a tripulación ó completo era a primeira vez que embarcaba nunha dorna.

Como o “Palmeiran” me “Sr Morán, o prudente”, e tendo alí a Lucas, un lobo da Ría da Coruña, cometéille a miña inquedanza. Me dixo que él tamén andaba a darlle voltas si aquela travesía era boa idea. 

Falamos ca tripulación e decidiron seguir adiante pese ás advertencias de que o día estábase a poñer difícil e as previsións eran de que subiría ainda máis o vento.  

Axudámoslle a poñer a dorna a punto para sair directamente a Sada “Non querían facer ningún bordo”… ou polo menos facer os menos posibles.

Aconsellámoslle intentar baixar a Sada protexidos polas bateas de Carnoedo, ali o vento sería menor e estarían moi preto da costa. Non querían entrar no campo de bateas por non ter que facer bordos, xa que non estaban afeito a elo.

A travesía comenzou ben  ata a primeira boia dos pesqueiros amarrados en Lorbé. Alí xa non estaban á protección do vento e sufrían das primeiras rachas. 

Aproaban constantemente a dorna co risco de que o vento os virara e puxera a vela a navegar á mala, o que sería bastante perigoso dado o forte vento.

Vixiámolos dende terra durante uns minutos máis, e despóis de  velos navegando para atrás, golpeados de través por refachos e ver que a Boaventura non avanzaba, senon todo o contrario, decidimos ir a buscalos. 

Saimos na chalana do estaleiro co noso motor Suzuki.

Cando chegamos xunto a eles, xa baixaran a vela e intentaban voltar a porto a remos. 

Amarramos a embarcación e os trouxemos remolcados ó porto.

Vos preguntaredes por qué contamos hoxe isto ultimo. 

Somos unha asociación cultural marítimo fluvial. E a parte cultural, significa cultura, cultura de mar.

Nas novas dos medios, estamos cansos de escoitar naufraxios de autenticos expertos, incluso o ano pasado, un dos mellores patróns de todo o Arco Ártabro mandou, por mala fortuna, a súa buceta ó fondo do mar. Por sorte él non foi con ela e puido, días despois, recuperala.

Os accidentes ocurren, as imprudencias non son o mesmo.

A prudencia é a guía do bo mariño; coñecer as propias  limitacións, o estado do mar, do vento, como vai evolucionar, a embarcación onde se navega, e ante calqueira duda, preguntar que por regla xeral sempre hai consellos que escoitar. E ante a dúbida, estamos para disfrutar do mar.. nunca para xogar con él. 

Desoir consellos, pensar que se pode con algo que se descoñece, non é tan frecuente, pero ás veces, acaba en traxedia.

Hai máis días ca romarías, así que a decisión máis valiente e intelixente e decir “Hoxe non o vexo claro!”, e disfrutar dunha cervexa planeando a próxima xornada na que o vento e o mar no conviden  a pasar un bo día.

by Pablo o Feituco.