Barcos ó mar - Festa da botadura - Día das Letras Galegas

Este sábado pasado, tivo lugar en Sada a nosa I Festa da botadura, na que ademáis de botar os barcos nos que habitualmente navegamos, aproveitamos para botar a nova buceta LeliaDoura.

A Desexada e a LeliaDoura saían a última hora da mañán por estrada dende Lorbé rumbo a Sada.

Tivemos que apurar moito os tempos e no caso da pintura fíxose moi a última hora, co que tivemos algún problemiña de "chorreos" no caso da Leliadoura, ó estar sumerxida día e medio e non ter secado ben o alquitrán co Xylazel.

Uns preparativos de última hora en Sada, colocarlle o rótulo co nome á buceta Lelia Doura, e retocar a patente fixo que nos demoráramos uns minutiños sobre o horario previsto.

Xa ás 17:00 había varios convidados arredor da rampa de Sada onde estaban a Boaventura e a Desexada, e tamén na Escola de vela onde se atopaba a LeliaDoura.

Sobre as 17:30 chegou o grupo de Gaitas de Cántigas da Terra que nos acompañarían durante este acto, tocando varias pezas con sabor mariñeiro.

Un pouco despóis fixemos saída en procesión dende a Escola de vela do CNRS ata a rampa, seguidos dos gaiteiros que empezaron a súa actuación cunha peza que non podía estar mellor escolleita:

Lévame, lévame, lévame,

lévame á veira do mar....

 A xente que estaba paseando polas inmediacións do paseo marítimo de Sada uníasenos á procesión e a Leliadoura facía levantar a ollada a todos os paseantes, que quitaban de teléfonos móbiles para inmortalizar a ocasión.

 

Chegados á última curva era tal a acumulación de fotógrafos que semellaba o Rally de Montecarlo, cando os fotógrafos se agolpan nas curvas para sacar a instantánea.

Os gaiteiros seguiron interpretando pezas mariñeiras durante o percorrido e no mesmo momento da botadura dos barcos.

Empezamos cos agradecementos ós 29 alumnos e ós mestres que participaron na construcción da buceta, lendo o nome de todos eles, e continuamos coa entrega dos diplomas ós alumnos do último curso.

(Desta parte da festa, ainda non teño fotos, porque como eu estaba de predicador, non podía ó mesmo tempo estar coa cámara na mán, e xa sabedes que pásoche, pásoche as fotos, pero a estas horas e as fotos sen chegar, así que vai sen elas e logo xa as subiremos).

De seguido Dani Carballo, que estivo patroneando a caña da LeliaDoura durante toda a procesión,  fixo de padriño e regou a cuberta cunha botella de cava. Queríamos facelo con viño galego pero o que tiñamos nese momento non daba a talla, e nos decantamos polo cava.

E ó son de "Cantiga Mareira" alá foi a LeliaDoura bicar o mar da Ría de Sada.

Démoslle uns paseíños a remo mentras se botaban o resto das embarcacións, A Desexada e a Boaventura.

Como estaban bastante abertas, tanto a LeliaDoura, como A Desexada, despóis de dar uns paseíños a remo para que todos as visen, e cando xa a auga no interior nos subía polas canelas, foron amarrar ás súas boias para quedar a inchar uns cantos días máis, mentras que a dorna Boaventura saeu a dar unha voltiña a vela.

A festa continuou cunha gran merenda a base de mexilóns, tortillas, empanadas, chourizos, biscoito e galletas, todo regado con viño, cervexas e refrescos. Xa sabedes, que Os Patexeiros somos xente de fartura.

Alí estiveron moitos dos protagonistas da construcción da buceta, varios Patexeiros e numeros amigos, que viñeron ata do outro lado da ría, acompañarnos neste fermoso e importante día. Seguro que coñecedes a máis de un nas fotos.

Jaime estivo volcado en todo momento ca festa,  montando mesas, izando bandeiras, cocendo os mexilóns, recollendo ás tripulacións na zodiac, etc... Un verdadeiro crack.

E sobre as 10 da noite demos por rematada esta I Festa da botadura - Día das Letras Galegas, que logo continuamos na do Pescador, sede oficial da Copa Balbina.

Tamén, como non podía ser, queremos rendir  homenaxe a Díaz Castro no Día das Letras Galegas, cun dos seus poemas.

Un paso adiante e outro atrás, Galiza,

 e a tea dos teus soños non se move.

A espranza nos teus ollos se espreguiza.

Aran os bois e chove.

Un bruar de navíos moi lonxanos

che estrolla o sono mol coma unha uva.

Pro ti envólveste en sabas de mil anos,

e en sonos volves a escoitar a chuva.

Traguerán os camiños algún día

 a xente que levaron. Deus é o mesmo.

Suco vai, suco vén, ¡ Xesús María!,

e toda cousa ha de pagar seu desmo.

 Desorballando os prados como sono,

o Tempo vai de Parga a Pastoriza.

Vaise enterrando, suco a suco, o Outono.

¡ Un paso adiante e outro atrás, Galiza!

Para o ano, máis e sobre todo con máis barcos. Cada ano un máis polo menos.


Palmeirán