Andaina costeira Santa Cristina-Mera

Tal e como anunciamos tanto nesta web como no facebook, o pasado domingo día 9 demos comenzo a esta nova tempada das Andainas Costeiras, que retomamos despóis de deixalas olvidadas no ano 2009.

A nosa idea é ir percorrendo o litoral do Golfo Ártabro por etapas, disfrutando dun agradable paseo, e aprendendo algo máis da nosa costa.

Confésovos que nesta primeira ruta, sendo unha das máis concurridas pola proximidade á Coruña, eu descubrín recunchos, parques, praias, paisaxes, zonas nas que nunca estivera. Así que xa espero con ansias a segunda das andainas.

O día prometía ser estupendo. O Sol empezou a brilar dende primeiras horas e apenas había nubes no ceo.

O punto de encontro desta Andaina foi o aparcamento da Lagoa de Mera, ó que chegamos á hora pactada, as 10:30. Como vedes poñemos unha hora "asequible". Sabemos que moitos os sábados facedes algún exceso e claro, hai que axeitar os horarios.

Reunímonos alí 5 camiñantes, sí só 5, e iso que puxemos a ruta a unha hora "asequible", facía un día estupendo e por encima a andaina é gratuíta. Entón, qué queredes?, que vos vaiamos buscar á cama?

Rapac@ssssssss!!!!!!, o deporte é bó para a saúde, hai que facer cousas, hai que coñecer o noso entorno, hai que colaborar coas Asociacións que intentamos facer cousas de forma altruista.....

Deixamos un dos coches en Mera para a volta e desprazámonos ata Santa Cristina para dar comenzo á ruta.

Ás 11 en punto saímos do Parque Xosé Martí, de Santa Cristina, dúas parellas e unha nena de 7 anos.

O día prestábase a facer deporte, víamos xente andando, correndo, en bici, xogando ó futbol na praia, en batel, en traiñeira,  etc..

O clube de remo de Perillo estaba entrenado con varias embarcacións. Ahí están as promesas do remo galego.

E xa había xente tomando o sol nas praias. Praias que os concellos deberían ter coidadas non só no verán, senón sempre. O entorno non só é para coidar no verán cando hai máis turistas, é para ser coidado todo o ano, e despóis de moitos temporais, con todo o que votou o mar á praia é convinte limpalas. Ademáis hai moita xente no paro.

Achegámonos a Punta Fiateira, onde se explicou como se collía a enfilación para entrar ó porto da Coruña.

Atravesando polo Parque de Nirvana,ó pouco tempo xa estábamos a piques de chegar a Bastiagueiro cunhas vistas impresionantes da entrada ó porto da Coruña.

En Bastiagueiro, ateigada de xente xogando ó fútbol, tamén se notaron os destragos causados polos sucesivos temporais que azoutaron a nosa costa. O paseo de madeira sobre a praia destrozado.

Deixamos atrás Bastiagueiro e Bastiagueiro Pequeno, e atravesamos o parque de As Galeras.
Por esta zona hai unhas construccións bastante espectaculares, senón mirade para esta casa, que ben podería estar no ceo na pelicula Independence Day.

Aquí os participantes da Andaina baixando por un camiño. Parece que vai chegar a primaveira, polas floriñas que ateigan o monte.

A Andaina foi deseñada para ir a un ritmo cómodo, non se trata de facer rutas grandes e acabar reventados. Trátase de ir dando paseos cómodos pola costa para coñecela e desfrutala, sobre todo en días como éstes.

 

En seguida avistamos por entre as árbores, o Castelo de Santa Cruz. Unha imaxe digna de sair nunha postal.

O tramo xusto antes de chegar á praia de  Santa Cruz é moi bonito porque discurre por un paseo de madeira feito entre as árbores, cunhas escaleiras que baixan ata a praia.

A praia de Santa Cruz tamén se atopaba chea de restos que o mar depositou nela. O dito antes... hai que limpar as praias. Xa non é polos argazos, que ó final se acaban descompoñendo, pero hai centos de botellas, redes, plásticos, etc...que non son biodegradables e se non se retiran, cedo ou tarde volverán ó mar. Ou incluso troncos de árbores que poden supoñer un perigo para a navegación.

En Santa Cruz achegámonos ó vello muelle para facernos unha foto.

Curioso este muelle que cando sube a maréa queda debaixo da auga.

Abandoamos a praia de Santa Cruz e imos ata a praia de Porto Naval, na Aguieira. Aquí hai cousas que non nos gustan demasiado, e que non se deberian volver a repetir. Sen máis comentarios....

Subimos un tramo por estrada ata chegar á punta de Boi de Canto, un sitio precioso que remata nun pequeno campiño ideal para sacar unha foto do grupo, e onde paramos a xantar.

Algúns tiñan máis fame ca outros, sobre todo a pequena que xa viña pedindo comer dende a hora do almorzo. A verdade é que se portou de maravilla, aguantando toda a ruta perféctamente.

 Voltamos atrás polo mesmo sendeiro ata volver a coller a estrada e continuamos ata Punta Camposa en Breixo, onde hai unhas pequenas calas, Praia das Margaritas ás que se accede por unhas escaleiras. Un sitio moi tranquilo ó que non chegan os coches, así que se algún día queredes tomar o sol tranquiliños, pois xa sabedes.

Dende aquí xa víamos moi cerca o faro de Mera, e empezamos a subir, campo a traveso,  pola zona chamada Os Poleiros.

 Atravesando por un pequeno monte de piñeiros e eucaliptos, avistamos por entre as árbores o Morro de Canide, unha urbanización de vivendas unifamiliares algunha das cales xa ten os seus aniños. Menos mal que non se lles dou por construir 8 alturas.

Continuamos atravesando o monte, que ó rematar parece que se convirte en selva, con esas famosas prantas invasoras que están ás beiras das autoestradas.

E baixamos ata a praia de Canide, onde o mar, que non ten piedade, deixou esta estampa dunhas escaleiras que nalgún momento servían para baixar dende a urbanización á praia.

Agora o acceso á praia faise xusto dende a outra banda, por medio destas escaleiras de madeira.

E voltando á estrada, chegamos á entrada de Mera, casi que con puntualidade inglesa con respecto ó horario estimado.

A verdade é que nolo tomamos con calma, 13 Kms en 5 horas, pero a ideoloxía era precísamente esa, dar un paseo disfrutando da costa, e penso que o conseguimos.

Os coches os tiñamos aparcados na lagoa de Mera, preto da cheminea da antigua telleira.

Os últimos temporais tamén deixaron a súa pegada na pequeno muelle de Mera, no que lle fixo unha pequena xanela con forma de corazón, a traveso da cal podedes ver a Torre de Hércules.

Dentro duns días subiremos o track da ruta, por se dispoñedes dun aparello de GPS e a queredes facer pola vosa conta.

Esperámosvos na seguinte etapa que vos anunciaremos en canto teñamos fixada a data.

Palmeirán