3º DÍA DO CURSO DE CARPINTARÍA
Este pasado sábado cheguei un pouquiño tarde á xornada do Curso de carpintaría, así que vos vou a narrar o que fixemos a partires das 6 da tarde.
Por fin chegou o momento tan desexado de empezar a construir a buceta.
Pepe sacou as plantillas e alá nos puxemos ó asunto. Empezamos polo codastre ou como lle chaman algúns nesta embarcación a roda de popa, e a parte de popa da quilla.
O primeiro foi marcar as plantillas nunha peza de carballo que se prestara polas súas formas. Vai a ir en pezas xa que non tiñamos unha peza tan grande de carballo para facela enteira.
Logo Pepe se encargou de cortalas na serra de cinta coa axuda de dous compañeiros, debido ó voluminoso das pezas.
Pasáronse pola mesa cepilladora para alisar unha das caras e logo se meteron na regruesadora para darlle o ancho definitivo.
Utilizando as plantillas, marcáronse as líneas onde van a ir as cadernas.
Como hai que unir a peza da quilla co codastre, tamén aprendemos a facer unións a raio de xúpiter, que é unha unión que traballa moi ben a tracción.
Tras facer os raios de xúpiter, ensambláronse e metéuselle unha cuña para que pechara ben. A cuña, é mellor non sacarlla de momento, xa que si é necesario facer modificacións, quítase, sóltanse as pezas e logo se volven a ensamblar e meter a cuña de novo.
Hai un pequeno truco para que as unións asenten ben, que consiste en serrar as unións unha vez que están ensambladas para que a serra iguale as dúas caras do ensamble. Logo se apretan de novo coa cuña e quedan perfectas.
Tamén trazamos o que será o alefriz.
E por falta de madeira tivemos que parar ahí.
Para a semán, máis.
Palmeirán
Por fin chegou o momento tan desexado de empezar a construir a buceta.
Pepe sacou as plantillas e alá nos puxemos ó asunto. Empezamos polo codastre ou como lle chaman algúns nesta embarcación a roda de popa, e a parte de popa da quilla.
O primeiro foi marcar as plantillas nunha peza de carballo que se prestara polas súas formas. Vai a ir en pezas xa que non tiñamos unha peza tan grande de carballo para facela enteira.
Logo Pepe se encargou de cortalas na serra de cinta coa axuda de dous compañeiros, debido ó voluminoso das pezas.
Pasáronse pola mesa cepilladora para alisar unha das caras e logo se meteron na regruesadora para darlle o ancho definitivo.
Utilizando as plantillas, marcáronse as líneas onde van a ir as cadernas.
Como hai que unir a peza da quilla co codastre, tamén aprendemos a facer unións a raio de xúpiter, que é unha unión que traballa moi ben a tracción.
Tras facer os raios de xúpiter, ensambláronse e metéuselle unha cuña para que pechara ben. A cuña, é mellor non sacarlla de momento, xa que si é necesario facer modificacións, quítase, sóltanse as pezas e logo se volven a ensamblar e meter a cuña de novo.
Hai un pequeno truco para que as unións asenten ben, que consiste en serrar as unións unha vez que están ensambladas para que a serra iguale as dúas caras do ensamble. Logo se apretan de novo coa cuña e quedan perfectas.
Tamén trazamos o que será o alefriz.
E por falta de madeira tivemos que parar ahí.
Para a semán, máis.
Palmeirán
Comentarios
Publicar un comentario
Fainos teu comentario aquí ou envíanos un correo a patexeiros@hotmail.com